مقایسه تطبیقی عناصر 'برقراری ارتباط با اقوام مختلف' و 'درک فلسفی از سفر' در سفرنامه های حج «جلال آل احمد» و «حامد عسکری»

سفر ، به عنوان یکی از تمایلات انسان در زندگی، از سوی دین اسلام به عنوان یک توصیه دینی ، به مسلمانان معرفی می شود که تجلی آن در وجوب سفر حج برای تمام مسلمانانِ مستطیع است. بستر سفر حج ، به عنوان زمینه ای مهم برای رشد و پرورش ارتباط اقوام و مذاهب اسلامی و نیز عاملی برای تعمق بیشتر افراد در فلسفه مناسک حج و اعمال عبادی و اندیشه پیرامون خود و خالق ، در آیات و روایات معرفی می گردد و در واقع می توان این دو موضوع را ، به عنوان اصلی ترین اهداف سفر حج معرفی کرد. سفرنامه نویسی از دیرباز یکی از واضح ترین مظاهر برای بررسی شرایط زمانی سرزمین ها ، فرهنگ ها و رسومات و نیز تجربیات و حالات نویسنده در مواجهه با رویدادهای مختلف بوده است . سفرنامه های حج به عنوان مهمترین سوغات نویسندگان هر دوره از این رویداد عظیم عبادی ، اجتماعی و فرهنگی ، برای بررسی اندیشه های متفکران هر دوره در میان اجتماعی غنی از اقوام و فرهنگ های گوناگون به شمار می رود. این پژوهش در پی تحلیل و مقایسه تطبیقی دو سفرنامه حج دوره معاصر ؛ «خسی در میقات» به قلم «جلال آل احمد» و «خال سیاه عربی» اثر «حامد عسکری» بر مبنای پردازش دو نویسنده به دو عامل برقراری ارتباط با اقوام مختلف و درک فلسفی از سفر پدید آمده است.با توجه به دید انتقادی آل احمد، وی نگاهی توصیفی به اقوام گوناگون دارد و با گروه مختصری از ایشان ارتباط برقرار می کند.دربرابر ، پیشینه اعتقادی عسکری باعث ارتباطات گسترده وی با همه اقوام با نگاهی محبت آمیز است. ادراکات فلسفی نویسندگان نیز در گرو ریشه های فکری ایشان است که در متنشان تجلی می یابد.