نقد زیبایی شناسانه اشعار پایداری غلامرضا رحمدل

متون ادبی خواه به صورت نظم، خواه به صورت نثر ،دارای عناصر بلاغی و قابل تفسیر و تحلیل است ،از این رو چشم اندازی زیبایی‌شناسانه دارد. ویژگی بارز نظم یا شعر ،وجود ظرفیت در آهنگین ساختن کلام و افزایش بعد موسیقایی در بافت آن است. لازم به ذکر است واکاوی عناصر موسیقی در کلام نیل به اصول زیبایی شناسی را شفاف تر و بدیهی تر می سازد. گذشته از موسیقی کلام ، مضامین متنوع شعری، همچنین زبان برجسته و چینش واژگان خاص ،تاثیر منحصربه فردی در ایجاد زیبایی کلام دارد. شعر پایداری از این حیث مستثنی نیست. لذا دایره ی مفاهیمی چون وطن، مبارزه با ظلم و ستم ، مقاومت، بیداری، آگاهی، امید به رهایی و آزادی ،خاستگاه اندیشه ی شاعران پایداری است. غلامرضا رحمدل از چهره های ماندگار شعر انقلاب و جنگ در دوره ی معاصر است که اشعار او در قالب های متنوع کلاسیک و نو توانمندی او را در عرصه ی شعر پایداری نمایان می سازد . ابیات او با زبانی ساده و سلیس و محتوایی ژرف و دقیق سروده شده است. کاربرد متنوع آرایه های بلاغی ،کلمات و ترکیبات بدیع و بکر اشعارش ، مهارت وی را در عرصه هنر اثبات می کند . هدف این نوشتار ، تبیین اشعار پایداری او از بعد زیبایی شناسی است تا به این پرسش پاسخ دهد که اشعار او دارای کدامیک از ویژگی های زیبایی شناسی است؟ این پژوهش به روش توصیفی اسنادی ، تحلیل شده است.