نقش و کارکردهای عدد هزار در منظومۀ خسرو و شیرین نظامی

اعداد علاوه بر ارزش کمّی، دارای ویژگی‏هایی کیفی نیز هستند. یکی از اعدادی که جایگاه ویژه‏ای در بین اعداد دارد، عدد رُندِ هزار (1000) است که غالباً به عنوان نشانه‏ای از وفور و فراوانی و بی‏شماری به کار رفته است و البتّه جذبه‏ای نیز در عنوان آن نهفته که حاکی از نظمی کامل و قدرتی نامحدود است. این عدد پر رمز و راز در میان اقوام مختلف، خاصیّت و اعتبار خاصی داشته است و در مذاهب، تاریخ، تصوّف، آداب و سنن و فرهنگ عامّۀ مردم از درجۀ اهمّیّت فراوانی برخوردار است. ترکیبات و عبارات فراوانی با کمک این عدد و به شکل کنایه یا ضرب‏المثل رواج یافته است و در ادبیات منظوم و منثور هر ملّتی نقش خاصی ایفا نموده است. یکی از آثار ارزشمند ادب غنایی در تاریخ ادبیات فارسی، منظومۀ «خسرو و شیرین» اثر «نظامی گنجوی» است. در این مقاله قصد داریم تا با نقش و کاربردها و کارکردهای عدد هزار در این اثر منظوم آشنا شویم.