بررسی فرایندهای آوایی در گویش شهرستان‏های شرق استان کرمان (نرماشیر، فهرج و ریگان)

زبان و لهجه‌های ایرانی، گنجینه‌هایی هستند که مانند بستر رودخانه‌ها، رسوبات فرهنگی قرن‏ها تاریخ را در خود و با خود دارند. هر لایه از این رسوبات، نشانی از یک مرحلۀ تاریخی و فرهنگی این سرزمین است. بررسی گویش‌ها می‌تواند بسیاری از نکات مبهم زبان‌شناسی و دستور زبان را روشن سازد و نیز به غنای زبان رسمی کمک کند. موضوع این مقاله، بررسی فرآیندهای آوایی گویش مناطق موردنظر است، و هدف آن شناخت ویژگی‌های آوایی و واژگانی آن است. نگارنده سعی کرده است با بیان شاخصه‌های مهمِّ این گویش، به خصوص با فارسی معیار، توصیفی در خور در ارتباط با فرآیند آوایی (ابدال، حذف، قلب و اضافه) ارائه دهد و وجوه اشتراک و افتراقِ آن را با فارسی معیار، باز نماید. به ویژه در بحث واژگان در این گویش، با توجه به همجواری با بلوچستان، واژه‏هایی اصیل و بکر مشاهده می‌کنیم که می‌تواند جایگزینی نیک و شایسته برای واژگان دخیل غیرضرور باشد.