بررسی تطبیقی عناصر داستانی و اقلیمی در رمان سنگ صبور و اهل غرق

چکیدهداستان وسیله بیان ما فی الضمیر انسان ها به طور غیر مستقیم است و نویسنده از زبان شخصیت های داستان به بیان سرّ درون می پردازد. در حقیقت داستان فضای متمرکز ذهن نویسنده، گزارش این حوادث را از سرگردانی در بیکران هستی رهایی بخشیده تا روایت آن‌ها با خواننده به اشتراک گزارده شود و این، هنرِ نویسنده است. داستان در ادبیات امروز جهان، تبلور خلاقیت نویسندگانی است که در آفرینش آثار داستانیِ تازه، مورد اقبال خوانندگان هستند. نویسندگان مکتب جنوب، آینه تمام نمای نویسندگانی هستند که میل دارند با رجوع به زیست‌بوم خودشان، مردم و زبان و زمانه خودش را در آثارشان بازتاب دهند. صادق چوبک و منیروروانی پور هم به‌مثابه اعضای مکتب جنوب، به‌شدت در آثار خود از این محیط و عناصر بومی آن را بازتاب داده‌اند که بامطالعه این دو اثر می‌توان به فرهنگ مردم جنوب پی برد. بررسی عناصر داستانی و اقلیمی در رمان سنگ صبور و اهل غرق از اهداف این تحقیق است. پژوهش حاضر، با روش توصیفی تحلیلی به‌نقد و تحلیل عناصر داستانی و اقلیمی در رمان «سنگ صبور» چوبک و رمان «اهل غرق» روانی پور اختصاص‌یافته است.