پژوهشی در جلوه های عرفان در شعر پروین اعتصامی

عرفان و اندیشه های عرفانی در شعر فارسی در دوره مشروطه کمتر جلوه گری دار و اجتماعیات و مسائل سیاسی روز کمتر به شاعران مجال پرداختن به عرفان را داده است و رویکرد شاعران عصر مشروطه، رویکرید سیاسی اجتماعی است. در این میان پروین اعتصامی که از شاعران عصر مشروطه است با اینکه بیشتر شاعری اخلاق مدار است و در شعرش غلبه با موضوعات اخلاقی است، اما عرفان و مبانی فکری و اندیشگی عرفانی نیز از چشم این شاعر اخلاق مدار دور نمانه و در شعرش اندیشه های والای عرفانی چلوه گری دارد. مقاله حاضر در پی کاوشی در جلوه های عرفان در شعر پروین است که در مقایسه با اخلاقیات کمتر مورد پژوهش پژوهشگران این عرصه بوده است. در مقاله حاضر تلاش کریم تا نقطه نظرهای عرفانی شاعر همچون پرورش روح و جان، آینگی دل، نفس و جهاد با آن، مخالفت با هوی و هوس، ترک خودبینی و خودپرستی و زهد و دنیاگریزی را مورد تجزیه و تحلیل و بررسی قرار دهیم.