بررسی نقش آمیزه مفهومی در درک معنایی داستانهای کودکانه ایرانی گروه سنی 'ب و ج'

انسان در طول دوره حیات خود به ویژه دوران کودکی ازطریق بازی کردن، صحبت کردن، قصه خواندن و... با محیط پیرامون ارتباط برقرار می کند و بسیاری پدیده های ذهنی و عینی را با هم می آمیزد که بخش غالبی از این آمیزه ها به صورت ساختارهای قالب بندی شده متجلی می شوند. مقاله حاضر، پس از معرفی رویکرد آمیزه مفهومی به تبیین فرآیند معنی سازی در داستانهای کودکانه می پردازد. لذا پژوهش حاضر کوششی است در جهت بازنمایی ارتباط آمیزه مفهومی با شکل گیری ساختارهای موقتی و پویای معنی ساز. به عبارت دیگر در این مقاله نگارنده درصدد است که دریابد چگونه آمیزه مفهومی می تواند ساختارهای معنایی را در ذهن کودکان شکل دهد و این آمیزه ها در رشد شناختی کودک چه تاثیری دارند. در همین راستا از مجموعه داستانهای گروه سنی ب و ج سه داستان انتخاب شده است و آمیزه های مفهومی موجود در آنها مورد تحلیل قرار گرفته است. در نهایت نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که معنی سازی موجود در داستانهای کودکانه گروه سنی مورد نظر با استناد به انگاره های نظریه آمیزه مفهومی قابل تبیین است و آمیزه های مفهومی به دلیل ایجاد همزادپنداری کودک با شخصیتهای داستانی باعث رشد شناختی و غنای درک معنایی او می شود.