تجلی سخنان حضرت علی(ع) در آثار نظامی گنجوی

نهج البلاغه، کتابی بنیادی و رهنمودی برای دریافتهای دینی، اجتماعی، سیاسی و عرفانی بشریت است و کلامی فصیح و بلیغ برای بهره ی ادبای فارسی زبان از کلام عرب؛ این کلام ارزشبمند از دیرباز، مسیری موثر برای اندیشه های زبانی و کلامیِ روندگان وادی ادب بوده است . نهج البلاغه حضرت علی ) علیه السلام ( به شیوه های مختلف بر آثار ادبیات فارسی موثر واقع شده است. حکیم نظامی گنجوی که از شاعران قرن ششم بوده است در نگارش آثار خود بنا بر عادت اهل زمان از آوردن اصطلاحات علمی و لغات و ترکیبات عربی وافر و بسیاری از اصول و مبانی حکمت و عرفان و علوم عقلی به هیچ وجه خودداری نکرده است .وی در این دوره که تاثیر زبان عربی بر ادب فارسی روبه فزونی دارد به منابع اسلامی متمسّک بوده و توجه خاصّی به آن ها داشته است. وی به اقتضای حال و زمان و سنت عرفا در استناد به این منابع معرفتی اسلامی، آشنایی عمیق داشته و به مناسبت های مختلف در اشعار خود از الفاظ و مفاهیم آنها بهره جسته است و به صورت واژگانی یا تلمیحی مورد استفاده قرار داده است. در این پژوهش سعی بر آن شده است تا تجلی اندیشه ها و گفتار حضرت علی (ع) که در کتاب نهج البلاغه گرد آوری شده است را در مخزن الاسرار نظامی مورد جستجو و بررسی قرار گیرد و نگارنده می کوشد مضامین مشترک میان سروده های نظامی و حکمت های نهج البلاغه را با هدف درک بهتر و عمیق تر سروده ها تبیین نماید.