صور خیال و شگردهای زبانی اشعار سعید بیابانکی (مطالعۀ موردی؛ سکتۀ ملیح)

بررسی صور خیال، در مجموعۀ اشعار شاعران، راهی برای دریافت ترفندهای شاعری و درنتیجه دریافت زیبایی های زبانی، ادبی و فکری شاعران و اشعار هر دوره است. در این پژوهش اشعار سعید بیابانکی در مجموعۀ سکتۀ ملیح ازنظر صور خیال، موردبررسی قرار گرفت. برای انجام این پژوهش و برای دستیابی به ویژگی های بیانی اشعار بیابانکی، نخست با توجه به دیدگاه ادیبان علوم بلاغی، ویژگی های زبانی و انواع ترفندهای علم بیان، اعم از تشبیه، استعاره، کنایه و مجاز در مجموعۀ مذکور استخراج و موردبررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی انجام‌شده نشان می دهد که سعید بیابانکی در این مجموعه از انواع صور بیانی استفاده کرده است و از میان صور اصلی و چهارگانۀ علم بیان، بیشتر از همه به تشبیه توجه داشته است و در این مورد هم از عناصر طبیعی و مذهبی برای تشبیه استفاده و از تشبیهات دور از ذهن و پیچیده خودداری کرده است. استعاره، کنایه و مجاز نیز در اشعار او به‌صورت عادی و با زبان طنز و به‌دوراز هرگونه افراط، آورده و به‌این‌ترتیب بر زیبایی شعر خود و تاثیرگذاری آن افزوده است. این‌گونه رفتار هنری و زیبایی آفرینی به شعر او حالت عامه پسند، ساده و مردمی، بخشیده است.