زبانشناسی و نقد ادبی: مروری بر تضادها و پیوندها

از دیرباز زبانشناسان و محققان ادبی سنتی از یکدیگر بسیار دور بودند و تعامل بسیار کمی بین آنها وجود داشته است. با این حال، در اواخر قرن بیستم، زمینه های زبان شناسی متعارف و مطالعات ادبی سنتی عمیقا با تغییرات پارادایمی عمده مانند رویکرد جدی به زبان شناسی متن و تحلیل گفتمان و روندهای جدید در نقد و نظریه ادبی متزلزل و سپس دگرگون شد. مقاله حاضر به بررسی رابطه بین زبان شناسی مدرن (در پوشش زبان شناسی متن ، تحلیل گفتمان ، عمل گرایی ، زبان شناسی تحول آفرین ، معناشناسی و غیره) و نقد ادبی می پردازد. این مقاله به این دو پرسش می پردازد که آیا بین زبان شناسی و نقد ادبی وجه مشترکی وجود دارد؟ و دوم، آیا متون ادبی ذاتاً در معرض تجزیه و تحلیل کاملاً زبانشناختی قرار دارند؟ برای بررسی این دو موضوع، پیشرفت و تحول تاریخی زبان شناسی مدرن از زبان شناسی متعارف و ادبی مورد توجه واقع شده است. همچنین برخی تضادهای موجود در میان زبانشناسی و مطالعات ادبی سنتی به بحث گذاشته شده و زبان شناسی متن/تحلیل گفتمان و نظریه ادبی مقایسه می شوند. در نهایت ، این نوشتار متن، گفتمان، و زبان را به عنوان اشتراکات بین زبان شناسی و نقد ادبی تبیین می کند و تقلیل ناپذیری متون ادبی به روش ها و تکنیک های تجزیه و تحلیل زبانی را به نمایش میگذارد.