کاربرد ادبی واژگان فرنگی در شعر میرزادۀ عشقی

بدون تردید، دوره مشروطیت را باید نقطۀ مهمی از لحاظ زمانی در ورود واژه‌های فرنگی به زبان فارسی دانست. در این برهه از تاریخ ایران، به دلیل تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... واژه‌هایی از زبان‌های بیگانه به ویژه فرانسوی و انگلیسی وارد زبان فارسی می‌شودکه به تبع آن ادبیات فارسی نیز تحت تاثیر این فضا قرار می‌گیرد. میرزادۀ عشقی از جمله شاعرانی است که شعر او از این تحولات بی‌تاثیر نبوده و مانند بسیاری از هم عصرانش از واژه های فرنگی در اشعارش استفاده کرده است. در این پژوهش به کاربرد ادبی واژه‌های فرنگی از منظر قالب، مضمون، مبحث بلاغت و ویژگی‌های سبکی که این واژه‌ها ایجاد کرده‌اند، به روش کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی با تکیه بر کلیات مصور میرزاده عشقی پرداخته شده است. با تامل دراین ابیات در می‌یابیم این واژه‌ها بیشتر در ابیاتی به کار رفته‌اند که دارای مضامین سیاسی هستند و در قالب قصیده سروده شده‌اند؛ که نشان از فضا و حال و هوای آن دوران دارد. صنایع لفظی و معنوی که این واژه‌ها در اثر همنشینی با سایر واژه‌های بیت ایجاد کرده‌اند، اندک است ونشان می‌دهد که قصد شاعر هنرنمایی نیست. شاعر به مراعات ‌النظیر توجّه بیشتری نشان داده‌است. بهره‌گیری از واژه‌های جدید مهم‌ترین ویژگی سبکی است که در تمام این ابیات مورد نظر میرزاده عشقی بوده است.