نقدی بر کتاب مصباح الهدایه کاشانی با تاکید بر موضوع ولایت صوفیانه

تجلی اندیشه های صوفیانه در فرهنگ دین و ادبیات سبب پیدایش افق های متنوع و تازه ای نسبت به آنان شده است. طرح مولفه هایی مانند:«حقیقت محض»، «عشق و حُب»، «وحدت وجود»، «اتحاد و فنا»، «کشف و شهود»، «ولایت» و ... در نوع خود از جمله اندیشه ها و نظریه هایی بحث برانگیز و پر مجادله هستند که حجم زیادی از متون اصلی کتاب های تصوّف و عرفان را به سمت خود جهت داده اند.در این مقاله بر پایة بررسی مسالة ولایت و امامت، دیدگاه محتوایی و نوع اندیشة عزّالدین محمود کاشانی را در کتاب مصباح الهدایة ایشان مورد نقد و ارزیابی محتوایی قرار داده ایم. نگاه خاص انتقادی ما، افزون بر این که بر جریان تصوف ناسازگار با امامت مطرح در مذهب شیعه متمرکز است با ذکر مستندات و تحلیل هایی، وجود این جریان را نیز در این کتاب گوشزد کرده ایم و مشخص شده است که یکی از درون مایه های اصلی و در عین حال پنهان نویسنده به نوعی تحریف امامت است و بعضی مطالب کتاب مبنی بر اظهار محبت نسبت به اهل بیت پیامبر اسلام(ص) اصالت تامی نداشته و نوعی از ذوق زدگی های سطحی رایج در تصوف بوده است.