گریزی تخصصی بر نوع غنایی در انواع ادبی

به طور کلی ادبیات فارسی به چهار نوع غنایی، حماسی، عرفانی و تعلیمی تقسیم می شود که البته به اعتباری ادبیات معاصر راهم می توان نوع جدیدی از انواع ادبی قلمداد نمود. ادبیات حماسی چارت خود را دارد و ادب غنایی هم چهارچوب ویژگی های خود را دارد. ادب عرفانی مشخصات عرفانی خود را دارد و ادبیات تعلیمی یا ادبیات معاصر بن مایه های ویژۀ خویش را دارند. اگر چه ورود برخی از این ویژگی ها در نوع غیرتخصصی این انواع اجتناب ناپذیر است اما هر یک از این انواع از قالب و شکل و مضمون و گونه های مختص به خود پیروی می کند. البته تقسیم بندی انواع ادبی از نظر محتوایی به چهار نوع غنایی- حماسی- نمایشی و تعلیمی تقسیم می شوند که این انواع در اروپا نیز همان است و نوع نمایشی آن معادل نوع غنایی در ادبیات ایران است. مقالۀ پیش روی سعی بر آن دارد تا نوع ادب غنایی را از دیدگاه انواع ادبی در چهارچوب شکل و مضمون و گونه های مختص به آن و موارد دیگر مورد بحث و بررسی قرار دهد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و به شیوۀ کتابخانه ای می باشد.