برداشتی از اوضاع سیاسی و اجتماعی عصر عطار نیشابوری با مدد از اشعار ایشا

عطار نیشابوری شاعری عارف است و عرفا، هستی خود را در خدمت سعادت بشری می‌دانند. با توجه به نابه‌سامانی اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران در قرن هفتم، و اینکه این اوضاع نابسامان با جهان آرمانی موردنظر عطار فاصلة بسیار داشته است، وی در سروده‌هایش، گروه‌ها و اقشار مختلفی را که در ایجاد و تشدید این اوضاع آشفته نقشی داشته‌اند، مورد انتقاد و اعتراض قرار داده است.در این مقاله نگارنده کوشیده است نقدهای اجتماعی و سیاسی موجود در مثنوی‌های عطار را بررسی کند. در بخشی از این مقاله‌ نیز شیوه‌های نقادی عطار مورد بررسی قرار گرفته است.عطار در چهار مثنوی عرفانی‌اش (منطق‌الطیر، مصیبت‌نامه، الهی‌نامه و اسرارنامه) در قالب حکایات و تمثیل‌های گوناگون از گروه‌ها و قشرهای مختلفی انتقاد می‌کند که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: صاحبان جاه و مقام، شیفتگان زر و ثروت، دنیادوستان، صوفیان ظاهرنما، ریاکاران و مدعیان عشق.نقدهای اجتماعی و سیاسی عطار در بیداری جامعه نقشی اساسی داشته است. ما نیز با مطالعة این مطالب می‌توانیم با اوضاع اجتماعی و سیاسی عصر عطار و شخصیت خود شاعر به عنوان یک منتقد بیشتر آشنا شویم.