مولانا و روان کاوی و روان شناسی

مثنوی مولانا، همچون منشوری است که از هر طرف به آن بنگریم طیفی از رنگ ها و دنیایی نو در آن می بینیم. با غور و تامّل در ادبیّات مثنوی، در ارتباط با ادراک مباحث روان شناسی و روان کاوی و نیروهای بی کران اندیشه و ضمیر انسان درمی یابیم که این کتاب بسیار غنیّ و راهگشا می باشد. یافته های علم روان شناسی معاصر مبیّن این مساله است که درمان بسیاری از بیماری های جسمی و روحی را می-شود با تهذیب و پالایش نفس از زشتی ها و پلشتی های اخلاقی، درمان کرد. روان شناسان معاصر به این نتیجه رسیده اند که هنوز راهکار قطعی برای بسیاری از بیماریهای روح و روان وجود ندارد. به همین دلیل کتاب های زیادی در خصوص یافته های روانکاوان غربی و شرقی در این زمینه نگاشته شده است. بسیاری از ابیات مثنوی مولانا منطبق با روانکاوی و روان شناسی جدید می باشد. در این نوشتار که به صورت مطالعهی موردی صورت گرفته است، سعی و اهتمام بر آن است که بسیاری از آموزه های مثنوی در رابطه با درمان اختلالات روحی روانی و جسمانی آدمی با توجّه به یافته های جدید روان شناسی با اشاره به شواهد و مصادیق ابیاتِ بسیاری از حکایات مثنوی مورد بررسی، مقایسه و مطابقت قرار گیرد.