بررسی صور خیالین در داستان مد و مه از ابراهیم گلستان

سیّد ابراهیم تقوی شیرازی معروف به ابراهیم گلستان در سال 1301 در شیراز دیده به جهان گشود. شیوه نثر و سبک نوشتاری داستان نویسی او دردوران اخیر بی نظیراست. ایشان زبان داستانی و استفاده از نثر آهنگین را در قالب داستانی نوین به اجرا گذاشته و در زمره نادر ادیبانی به شمار می رود که با تدوین مجموعه داستان‌های به هم پیوسته و مرتبط، نوع جدیدی از داستان نویسی و فیلم نامه نویسی را پایه گذاری کرده که نه براساس درون مایه، رخدادها وشخصیّت‌ها، بلکه بیشتر درسبک ساختارهای مشابه، با هم مشترک و وابسته می باشند.گلستان توامان درعرصه سینما و ادبیات نوشتاری، دارای استعداد ویژه هنری و توان آفرینش تحریری بی بدیل است. این نویسنده خطیردر داستان مَد ومِه به منظور جلب نظر و خاستگاه مخاطبان عصر حاضر، تشبیهات، ساختارهای بلاغی و نمادهای متعارفی که به مرور زمان ابتکار و نوآوری خود را از دست داده وبه صور خیال مبتذلی مبدل شده اند را ضمن دستکاری هنری، با خلاقیّتی خاص وبا تغییردر شیوة بیان، بازسازی و ارائه کرده است. نگارنده در این پژوهش، به روش تحلیل محتوا، شیوه های بلاغی در نوسازی، تشبیهات نوین و نمادهای دگرگون شده و ابهامات مورد استفاده در خلق داستان مَد و مِه او را بررسی می کند.