بررسی مقایسه ای اندیشه های عاشقانه و عارفانه احمد غزالی در سوانح العشاق با مثنوی معنوی مولوی

پژوهش حاضر سعی دارد به بررسی مقایسه ای اندیشه های عاشقانه و عارفانه احمد غزالی در سوانح العشاق با مثنوی معنوی مولوی بپردازد، این پژوهش با توجه با ماهیت آن در حوزه ادبیات و اندیشه های دو ادیب به عبارتی احمد غزالی و مولوی و با موضوع مقایسه اندیشه های احمد غزالی در سوانح العشاق با مثنوی معنوی مولوی، یک پژوهش ادبی بحساب می آید. این پژوهش به روش کتابخانه ای صورت گرفته و روش جمع آوری داده ها و اطلاعات مورد لحاظ در پژوهش به صورت فیش برداری از مهم ترین نکات ادبی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه آثار تدوین شده مرتبط با خواجه مولوی و احمد غزالی می باشد. نتایج را می توان اینگونه بیان نمود که ، مولوی جهان را می‌خواند. او در موارد نادری از مثنوی معنوی می‌گوید همه پدیده‌های جهان صورت هایی‌اند که معانی‌ای دارند. معنا با معناکننده و معنادادن معنا پیدا می‌کند و محقق می‌شود و معنادادن همان (خواندن) (قرائت) است و غزالی عشق را یک اصل اساسی می‌داند و تمام درجات و مقامات را یا مقدمه عشق می‌داند یا نتیجه آن و عشق را مشروط به معرفت و ادراک دانسته است.