سجود سبز محبت؛ بررسی حسامیزی در شعر سهراب سپهری

یکی از مهم ترین ویژگیهای سبکی شعر سهراب سپهری حسامیزی است؛ به طوری که می توان گفت در شعر هیچ شاعر معاصری به اندازة سپهری این صنعت ادبی تکرار نمی شود. او با ساخت ترکیب های زیبایی چون «دایرة سبز سعادت»، «غفلت رنگین»، «نخ زرد آواز قناری» و ... به این آرایة ادبی تشخص خاصی بخشیده است. مقالة حاضر می کوشد ضمن بررسی این آرایة ادبی در هشت کتاب و تحلیل ساختار آن، به این مهم دست یابد که این حسامیزی ها از کجا نشئت می گیرند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد اغلب حسامیزی های سپهری، حسامیزی های رنگی هستند و این ساختار طبق گفته خود سهراب برگرفته از شاعران ژاپنی و الیوت است. البته در این میان نباید به هیچ وجه نوآوری و خلاقیت سپهری و نقاش بودن وی را از نظر دور داشت.