بررسی معناشناسانه واژه تقوا در قرآن و اشعار عصر جاهلی

چکیدهبرای انسان های خدا باور و معتقد به آموزه های وحیانی ، واژه «تقوا» همواره با مفهوم تقدس و پرهیز از گناه و مع صیت الهی همراه بوده است. کاربرد این واژه و مشتقات آن در معجزه جاویدان الهی،یعنی قرآن کریم و تعالیم نورانی اسلام و کلام معصومین علیهم السلام، بیانگر توجه ویژه دین به این مقوله است.آن گاه که خالق هستی، با علم بی حدّ و حکمت بی پایان و رحمت بی نظیر خود، راه رهایی از بن بست ها را در برخورداری از تقوا می داند، سرنخ های معمای چگونه زیستن در دوران معاصر و فردای انسان ها را پیش روی هر انسانی قرار می دهد تا با شناخت معنا و مفهوم تقوا و مصادیق آن در قرآن،به درک روشنی از این مفهوم برسد.برای تحقق این منظور لازم است ،با توجه به جامعیت زبان عربی و فصاحت و بلاغت و غنای معنایی موجود در اشعار جاهلیت قبل از اسلام ،نگاهی نیز به کاربرد مرسوم معانی این واژه در روزگار نزول قرآن و قبل از آن در عصر جاهلیت داشته باشیم و با معناشناسی واژه «تقوا»، در قرآن کریم و فرهنگ جاهلی، و تعریف و شناخت کامل تری از این واژه ،بتوانیم به راهکارهای موثری برا ی زندگی سعادتمندانه انسان معاصر ی که در تنگنای مشکلات و ناکامی های زندگی غیر دینی برای نجات خود ،دست و پا می زند اشاره کنیم تا با بازگشت به دین و معنویت و خروج از بن بست ها بتواند به مرز خداگونگی برسد و طعم شیرین زندگی مومنانه را تجربه نماید.