دیدگاه مشترک قشیری و حافظ در سبک زندگی با رویکرد به روابط چهارگانه انسان ( ارتباط با خدا، با خود، با دیگران و با طبیعت )

سبک زندگی، شیوه و روشی است که فرد بر اساس جهان بینی که به آن اعتقاد دارد برای خود و زندگیش بر می گزیند و خوردن، خوابیدن، نحوه ی پوشش، مصرف و یا موارد دیگر را بر آن اساس تنظیم می نماید، با توجه به این مطلب، سبک زندگی انسان موحدّ با انسانی که به خداوند متعال و جهان آخرت ایمان ندارد متفاوت است؛ قشیری و حافظ با تاثیر پذیری از منبع سرشار قرآن کریم و احادیث و آشنایی با سیره ی نبوی، مبنای سبک زندگی خود را از این سرچشمه ی حیات دریافت نموده اند، چنانکه حافظ می گوید که هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم و قشیری در رساله ی خود افکار و اندیشه های خود را در لابه لای سخن بزرگان عارف و مشایخ بیان می نماید؛ در این تحقیق، نگارنده ضمن طرح چهار سوال برگرفته از بیت مولوی، ابتدا تفاوت دیدگاه یک فرد موحّد و غیر موحّد را بیان می نماید و سپس با ارائه ی تعاریفی از سبک زندگی، ارتباط چهارگانه ی انسان ( ارتباط باخدا، خود، دیگران و طبیعت ) را که با سبک زندگی مرتبط می شود را بر اساس دیدگاه حافظ و قشیری بیان می نماید؛ نتیجه ی حاصل از این تحقیق نشان می دهد که مشترکات فکری زیادی مربوط به ارتباط چهارگانه ی انسان، بین قشیری و حافظ وجود دارد و از نظر این دو، به یگانگی خداوند متعال ایمان داشتن و اعتقاد به جهان آخرت و عبد بودن از موارد مهمی است که ارتباط های دیگر انسان را نیز تحت الشعاع قرار می دهد و او را در صراط مستقیم قرار می دهد تا بتواند به تکامل واقعی خود نائل شود.واژگان کلیدی: سبک زندگی، عبودیت، انسان، ارتباط، دنیا، آخرت