جلوه های همانند عرفان (سکر، عشق، سماع ، صبر و شکر، قبض و بسط) از دیدگاه خرقانی و مولانا

عرفان یک نظام فکری –معنوی جهانی است که در طول تاریخ و در چهارچوب تمامی آیین ها و ادیان بشری به شکل های گوناگون وجودداشته است. مولوی و خرقانی بدون شک از بزرگترین عارفان ، خودشناسان و انسان شناسانی هستند که با نظری نافذ و با نور عشق و ایمان ژرفترین زوایای روح بشر را می کاوند و پرده از پنهان ترین حرکت های روحی و روانی انسان گرفتار در برزخ این دنیای خاکی را، کنار می زنند. دراین جستار اصطلاحات عرفانی از قبیل سکر، سماع ،عشق ،صبر و شکر ،قبض و بسط در کتاب های نورالعلوم ، مثنوی معنوی و دیوان شمس مورد بررسی قرار گرفت و نظرات مولانا و شیخ خرقانی در این باره جداگانه همراه با نمونه هایی آورده شده است. هدف آشنایی با وجوه مشترک در زمینۀ واژه های عرفانی ذکر شده و دنیای عرفان این دو شخصیت عارف است. در مجموع اشتراکات زیادی در موضوعات عرفانی از دیدگاه این دو عارف وجود دارد با این تفاوت که مجموعه سخنان خرقانی به زبانی بسیار ساده بیان شده؛ اما مولانا در قالب شعر و با استفاده از تمثیلات و صنایع ادبی زیبا به نظم کشیده است.