مقایسۀ کنایات در داستان رستم و سهراب شاهنامه و داستان گرشاسب و شاه طنجۀ گرشاسب نامه

شاهنامۀ فردوسی در طی سال ها و قرن ها بعد از سروده شدن، همواره مورد تقلید شاعران قرار گرفته است، گرشاسب نامه یکی از منظومه های حماسی است که به تقلید شاهنامه سروده شده و اسدی طوسی در تقلید شاهنامه توفیق زیادی داشته است. یکی از مسایل ادبی شاهنامه، کنایات فراوان آن است. فردوسی در داستان های مختلف و در خلال وصف رزم های پهلوانان با بسامد نسبتا بالایی از کنایه استفاده کرده است. گرشاسب نامۀ اسدی طوسی در بین مقلدان فردوسی انسجام و زیبایی بیشتری دارد البته واضح است که هر گز به پای سخن فردوسی نمی رسد. در این مقاله پس از توضیح مختصری دربارۀ شاهنامه فردوسی و گرشاسب نامه، نمونه هایی از کنایات این دو داستان در سه محور بررسی و مقایسه شده است.