« واژگان دری » در فرهنگ و زبان مردم کهن شهر سامن و متون ادب پارسی

امروزه به دلایل متعدد، از جمله مهاجرت، پیشرفت های تکنولوژیک، دگرگونی فرهنگی و ...، همه چیز به سرعت در حال تغییر است. از آن جمله زبان است که یکی از مهم ترین عناصر فرهنگی هر جامعه به شمار می آید. حفظ و حراست از مناطق، شهرها و روستاهایی که از قدمت تاریخی بسیار برخوردارند، و مهاجرت ها، زندگی ماشینی و شهرنشینی، آن-ها را کمتر از رسوم و آیین هاشان دور کرده است، امری ضروری است. و حفظ و احیای زبان پیشینیان، امری ضروری تر. امّا ناچار در این گونه جوامع انسانی هم اندک اندک لغاتی که به نحوی شناسنامۀ دیرینگی آن هاست در حال فرتوت شدن و نهایتاً مردن است. این پژوهش مختصر که بخشی از کاری ناتمام است و اینک نگارنده چندین سال است تا بدان مشغول است، می کوشد تا به شیوه ی مطالعه ی موردی و گاه میدانی با جست وجو در متون ادب پارسی و همچنین جست وجو در زبان و فرهنگ دیرپای شهر سامن، واژگانی را که ریشه در زبان اوستایی، پهلوی یا در فارسی نو دارد، بیابد و کاری هرچند ناچیز را با بهره گرفتن از نظرات بزرگان عرصۀ پژوهش در زبان و ادبیات پارسی به انجام رساند. قصور را بر نگارنده ببخشایید.