شگرد خلق تصویر در روایت همینگوی: موردپژوهی رمان «وداع با اسلحه» و ترجمه نجف دریابندری

تصویرسازی یکی از شگردهای بدیع به کار رفته در نثر همینگوی است. تصویرسازی در روایت همینگوی برگرفته از سبکی رئالیستی و عینی است که در آن چشمان راوی همچون دوربین تصویربرداری در حرکت است و جزئیات و ظرایف رویدادها و پدیده ها را دقیق و بیطرفانه ثبت می کند. در مورد فن تصویرسازی در نثر همینگوی مطالعات بسیاری انجام شده است. با وجود این، تاکنون در مورد انواع تصاویر و شیوه خلق آن در آثار این رمان نویس، پژوهشی انجام نشده است. هدف این پژوهش، تحلیل شیوه تصویرسازی در رمان «وداع با اسلحه» همینگوی و راهبرد بازآفرینی آن در ترجمه فارسی نجف دریابندری مترجم صاحب نام ایرانی است. در این تحلیل از دسته بندی پنج مقوله ای اسکاری در زمینه خلق تصویر بهره گرفته ایم. نتایج این بررسی نشان داد که پویاسازی و متمرکزسازی پربسامدترین شیوه-های خلق تصویر در متن اصلی بوده اند. این مساله تا حدودی ناشی از سبک توصیف رئالیستی همینگوی است که مانند یک دوربین فیلم برداری گاهی میان اشیا و تصاویر در حرکت است و گاهی بر روی اشیاء و پدیده ها متمرکز شده و توصیفی شفاف از آن ها به دست می دهد. بررسی ترجمه دریابندری نشان داد که وی غالبا ساختاری نزدیک به متن اصلی ارائه داده و از این طریق، تصویری نزدیک به تصاویر متن اصلی را به ترجمه انتقال داده است.