بررسی جعل وتحریف در برخی آثارادب نظم و نثر فارسی

آثار ادبی به جا مانده از نیاکان ما که در قالب نظم و نثر تدوین شده اند،گنجینه ارزشمند ادب پارسی محسوب می شوند.بزرگان شعر و ادب فارسی در طول تاریخ ، با تحمل مشقت،موفق به خلق اثری شده اندکه در قالب نسخه های خطی برای ما به یادگار مانده است .در این بین افرادی طمع کار،از دسترنج برخی از شعرا و نویسندگان سوء استفاده و با کاربرد جعل ضمن اضرار به مولف،منافعی مادی ویا معنوی برای خود کسب نموده اند.این اعمال متقلبانه ضمن به بیراهه کشاندن برداشت فکری برخی،باعث می شودتاریخ ادب همواره نسبت به صاحب اثردیدی منفی و نقدگرایانه داشته باشد.هدف از تدوین این پژوهش،بررسی مقوله جعل درتعداد محدودی از متون نظم و نثر فارسی و شناخت روشهای مطلوب درکشف صورجعل در آثار ادبی می باشد.در روش این مقاله،علل این ناهنجاری مرور می شود،شیوه های تشخیص جعل در آثار ادبی بررسی می گردد و مصداق هایی از جعل اعمال شده در برخی آثار ادبی از جمله شاهنامه،رباعیات،کنز السالکین،موش و گربه وغیره مورد نقد قرار می گیرد.در تهیه این پژوهش از روش کتابخانه ای به منظور بررسی تحقیقات انجام شده،از روش میدانی درجهت شناسایی نمونه های استنادی جعل و از تحلیل محتوایی در راستای تشریح مطالب استفاده و از کتب ،مقالات علمی و پایان نامه های مرتبط در زمینه جعل و اصالت اسناد تاریخی نیزبهره وافی گرفته شده است.یافته ها ونتیجه یافته ها،دردو بخش انگیزه هاوراههای تشخیص جعل در متون ادبی،بیان می شود .