بررسی و تحلیل کارکرد تکرار آواها (واج‌ها) در غزلیات حسین منزوی

«تکرار» در زیبایی‌شناسی ادبی از جمله عناصر بنیادین است و به‌خصوص در قلمرو شعر، نقشی شایسته دارد که در صورت به‌کارگیری درست، تکرارها می‌توانند بر جنبه‌ی‌ زیبایی‌شناسی و هنری یک اثر، بیفزایند. تکرارها که گاهی عاملی مخلّ در کلام محسوب می‌شدند، از نگاهی دیگر می‌توانند - با توجه به جایگاه و حضور آن‌ها در کلام - عنصری پیشبرنده در جهت افزایش گیرایی کلام باشند. تکرار در رده‌های‌ مختلف (واج، هجا، واژه و جمله یا عبارت) در شعر دیده می‌شود و شاعران، یا از جهت گسترش معانی کلام و ایجاد تاثیری گیرا در مخاطب و یا در حوزه‌ی بهره‌گیری از نغمه و موسیقی کلام، از آن بهره‌مند گشته‌اند. وجود رابطه‌ی طبیعی میان آواها (واج‌ها) و معنا و مفهوم، از نظریه‌هایی است که توسط برخی‌ زبان‌شناسان مطرح شده است. در این پژوهش تکرار در رده‌ی واج را در غزلیات حسین منزوی، در جهت رسیدن به ارتباط میان کاربرد آواها (واج‌ها) و نتایج حاصل از این تکرارها را در مقصود و معنی اشعار، بررسی می‌کنیم.