مقایسه ی‌ عملکرد لرزه ای سامانه های ترکیبی جداساز پایه تحت اثر زلزله های دور از گسل و زلزله های ضربه گونه ی نزدیک گسل

تامین ایمنی سازه ها در برابر تحریکات محیطی و به خصوص زلزله در مناطق لرزه خیز یکی از مهمترین مسائل پیش روی مهندسی عمران می باشد. جداسازی پایه یکی از روش های موثر ایمن سازی لرزه ای است. مطالعه و تعیین جزئیات فنی عملکرد حالت های مختلف آن تحت اثر شرایط متفاوت لرزه ای از جمله نیازهای اساسی در این زمینه جهت کاربرد گسترده در عمل می باشد. در این مقاله، عملکرد لرزه ای ترکیب های سری و موازی جداگر های لاستیکی و لغزشی با و بدون میراگر‌های افزون در تراز پایه و یا روسازه بر اساس یک مطالعه‌ی جامع‌ مورد بررسی قرار می گیرد. روسازه یک ساختمان مرجع فولادی می باشد که قبلاً در دانشگاه ایالتی نیویورک آمریکا مورد مطالعه قرار گرفته است. زلزله های ضربه گونه ی نزدیک به گسل نیز در علاوه بر زلزله های دور از گسل مد نظر قرار می گیرند. جزئیات فنی عملکردهای لرزه ای با معیار قرار دادن نیروهای برشی، شتاب ها و جابجایی های طبقات روسازه و جابجایی های بیشینه و ماندگار سامانه ی جداساز با استفاده از تحلیل های غیرخطی تاریخچه ی زمانی تعیین و نشان داده می شود استفاده از جداسازی پایه و میراگر به طور کلی می تواند در تمامی شرایط لرزه ای باعث بهبود عملکرد سازه شود. همچنین نتیجه گرفته می شود جداگرهای لغزشی (و ترکیبات آن ها) و میراگرهای افزون سامانه ی جداساز منجر به کنترل مطلوب تر رفتار لرزه ای می گردند.