بررسی اثر بازدارنده­های نانوپلیمری بر رسوب واکس و آسفالتین

تشکیل رسوب واکس و آسفالتین باعث مشکلات همچون کاهش تولید نفت، توقف تولید و انسداد خطوط انتقال می گردد. از معایب روش های مورد استفاده جهت رفع این رسوبات عدم صرفه اقتصادی و عدم پایداری آن ها است. یکی از روش های کم هزینه تر استفاده از بازدارنده ها می باشد. بازدارنده های پلیمری باعث کاهش نقطه ریزش نفت خام شده و جریان پذیری آن را تسهیل می کند. همچنین ترکیبات نانو به واسطه جذب ذرات به سطوح خود مانع از ایجاد رسوب می شوند. از سوی دیگر استفاده از نانوذرات در بازدارنده های پلیمری، ظرفیت و پایداری بازدارنده را افزایش می دهد. در این پروژه ترکیبات نانوسیلیکا/ پلی متیل متاکریلات و نانوسیلیکا/ پلی وینیل پیرولیدون جهت بررسی اثر آن ها بر میزان کاهش نقطه ریزش وکاهش رسوب واکس و آسفالتین مورد استفاده قرار گرفته است. با افزودن نانوسیلیکا/ پلی متیل متاکریلات و نانوسیلیکا/پلی وینیل پیرولیدون به نفت خام، نقطه ریزش به ترتیب 9 و 15 درجه سانتی گراد، رسوب واکس به ترتیب % 19/9 و % 53/14 و رسوب آسفالتین به ترتیب % 27 و %64/35 کاهش یافته است.