تجمع و بار سطحی (سمیت) نانوذرات نقره بدون پوشش و با پوشش پلی‌وینیل‌پیرولیدون در حضور ازن

علی‌رغم مزیت‌های فراوان نانوذرات نقره در زندگی بشر، این ذرات می‌توانند اثرات منفی بر محیط‌زیست و سلامتی موجودات زنده داشته باشند. سمیت نانوذرات نقره وابسته به اندازه تجمع و بار سطحی (پتانسیل زتا) آنها است. این پژوهش به بررسی اثر ازن‌ بر روی تجمع و بار سطحی نانوذرات نقره بدون پوشش و نانوذرات نقره با پوشش پلی‌وینیل‌پیرولیدون در محیط آبی پرداخته و با استفاده از طراحی آزمایش به روش فاکتوریل کامل، اثر سه متغیر عددی (ph، غلظت نانوذرات نقره در سوسپانسیون و زمان ازن‌زنی) و یک متغیر کیفی (پوشش نانوذرات) بر روی اندازه تجمع و بار سطحی نانوذرات به عنوان دو متغیر پاسخ مورد بررسی قرار گرفت. اثر پوشش، ph و زمان ازن‌زنی، به ترتیب، بیشترین تاثیر را بر روی اندازه تجمع نانوذرات داشتند. بعد از عملیات ازن‌زنی در یک راکتور ستونی حبابی آزمایشگاهی و در دمای محیط، اندازه تجمع نانوذرات نقره بدون پوشش ( nm4000 ~) بیشتر از نانوذرات نقره با پوشش ( nm450 ~) بود و علت آن تاخیر ناشی از واکنش بین ازن و لایه پایدارکننده پوشش پلی‌وینیل‌پیرولیدون پبش‌بینی شد. همچنین در 5/7 : phپتانسیل زتای نانوذرات نقره با پوشش پلی‌وینیل‌پیرولیدون از 62/6- به mv 17/29- تغییر کرد، اما بار سطحی نانوذرات نقره بدون پوشش تغییر قابل نوجهی نداشت.