مطالعه ازمایشگاهی جداسازی پارازایلن از مخلوط زایلن ها با استفاده از یک جاذب صنعتی

در این پژوهش جذب سطحی پارازایلین، متازایلین، اورتو زایلین و اتیل بنزن بر روی دو نسل از زئولیت های تبادل یونی شده در فاز مایع در دمای 175 درجه سانتی گراد و فشار 9 بار مورد مطالعه قرار گرفته است، هدف بررسی تفاوت های میان این دو نسل از جاذب و مقایسه آن ها است. ایزوترم های جذب تک جزیی در حالت ناپیوسته و پس از رسیدن به تعادل اندازه گیری شده اند، داده های حاصل از آزمایش ها با استفاده از مدل های ایزوترم لانگمویر، فرندلیچ و تمپکین توصیف شده اند که از میان این سه مدل، مدل لانگمویر بهترین تطابق را برای داده های به دست آمده داشته است. ظرفیت اشباع جذب جاذب برای همه اجزا تقریبا مشابه بوده است و پارازایلین نسبت به اورتو زایلین، متازایلین و اتیل بنزن جذب قوی تری داشته است.