(ساخت و ارزیابی هیدروژل قابل تزریق آلژینات جهت ماکروکپسول‌سازی سلول‌های بتای ترشح کننده انسولین در درمان دیابت نوع 1)

انکپسوله کردن سلول‌های بتا در داخل غشای نیمه تراوا، برای محافظت از سلول‌های محصورشده از تماس مستقیم با سیستم ایمنی بدن میزبان، روش جدیدی در درمان دیابت نوع 1 بدون نیاز به سرکوب سیستم ایمنی بدن می‌باشد. در این حالت ، غشا نیمه نفوذپذیری اطراف سلول را دربرمی‌گیرد و اجازه نفوذ دوطرفه اکسیژن ، مواد مغذی و محصولات سلول را می‌دهد در حالی که اجازه نفوذ آنتی‌بادی‌ها را نمی‌دهد. با توجه به اهمیت درمان این بیماری و نیز اهمیت طراحی هیدروژل مناسب برای محصورسازی سلول‌ها، این مقاله به ساخت و ارزیابی هیدروژل آلژینات می‌پردازد. هدف از انجام این مطالعه ساخت یک هیدروژل قابل تزریق است که علاوه بر خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب ، از عمل جراحی برای قرار دادن سلول دربدن و خطرات مربوط به آن جلوگیری می‌کند. اساس کار در ساخت این هیدروژل استفاده از نمک دی‌سدیم هیدروژن فسفات دو آبه ( ) است که زمان ژل شدن را به تاخیر می‌اندازد و امکان تزریق ژل را فراهم می‌کند. در این پژوهش تاثیر غلظت نمکی که عامل تاخیر فرایند ژل شدن است، مورد بررسی قرار گرفت. با موفقیت مشاهده شد که در غلظت 0.3 مولار، خواص هیدروژل مناسب تر‌ است.