تبیین تجارب دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل از تدریس به روش یادگیری ترکیبی: یک رویکرد کیفی

هدف: در حال حاضر، تدریس به شیوه یادگیری ترکیبی در بین کالج های آموزش پزشکی در سراسر جهان رو به پیشرفت است و مزایای متعدد آن از جمله عدم الزام به حضور فیزیکی در تمام جلسات درسی، منجر به محبوبیت این شیوه آموزشی در آموزش بزرگسالان شاغل شده است. با این حال گاهی نگرانی هایی نیز در مورد چالش های پیش رو از جمله تقسیم بندی درست و صحیح مطالب میان کلاس های حضوری و مجازی وجود دارد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل از تدریس به روش یادگیری ترکیبی انجام شد.روش: این پژوهش کیفی با استفاده از روش تحلیل محتوای قراردادی درنیمسال اول تحصیلی سال 98 انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته در طی 15 مصاحبه از دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل بدست آمد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوی مرسوم در سه فاز آماده سازی، سازماندهی و گزارش انجام پذیرفت. در مرحله آماده سازی پس از مطالعه متون و تعیین هدف مطالعه، متغیرهای موثر بر نتایج مطالعه شناسایی شدند تا در نمونه گیری مورد توجه قرار گیرند. در مرحله سازماندهی، بلافاصله پس از اتمام هر مصاحبه، نوار ضبط شده با جزییات پیاده سازی شده و تحلیل داده ها همزمان با نمونه گیری پیش می رفت. بدین منظور متن مصاحبه ها وارد نرم افزار maxqda شده و چندین بار هر مصاحبه قرائت شد و در مرحله نهایی استنباط حاصل از تحلیل ها، گزارش شد.نتایج: داده ها در 3 طبقه اصلی «چالش ها» با زیر طبقات؛ انتخاب محتوی درسی مناسب و شبکه اجتماعی مطمئن، طبقه «تمهیدات مرتبط با اجرای برنامه توسط اساتید» با زیر طبقات؛ توانمندی اساتید در تدریس و با انگیزه بودن و طبقه «آورده ها» با زیر طبقات؛ رشد فردی چند جانبه و تعامل و افزایش اعتماد به نفس دسته بندی شد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، بکارگیری این شیوه تدریس مشروط به رعایت ملاحظاتی از جمله بستر اینترنتی مناسب، وجود اساتیدی با انگیزه و توانمند، انتخاب محتوای مناسب می تواند منجر به رضایتمندی دانشجویان بزرگسال و شاغل در مراکز درمانی گردد و موجبات رشد فردی چند جانبه و تعامل بیشتر آنها در کلاس های درسی را فراهم نماید.