بررسی رابطه بین خلاقیت و ابعاد شخصیتی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خلاقیت و ابعاد شخصیتی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان بود. پژوهش حاضر با روش توصیفی – همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند و از این جامعه، براساس جدول مورگان تعداد 357 دانشجو به‌عنوان نمونه و با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. دانشجویان به پرسشنامه شخصیت نئو ، خلاقیت تورنس و انگیزش پیشرفت تحصیلی مک اینرنی پاسخ دادند. داده‌ها از طریق همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار spss22 تحلیل شدند. نتایج نشان دادند همبستگی بین خلاقیت و انگیزش پیشرفت تحصیلی ، مثبت و معنادار است(16/0= r) .همبستگی بین روان‌رنجوری و انگیزه پیشرفت تحصیلی منفی و معنادار است(19/0-= r). همبستگی بین برونگرایی و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است(11/0= r). همبستگی بین بازبودن به تجربه و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است(11/0= r). همبستگی بین توافق پذیری و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است(12/0=r). همبستگی بین وظیفه شناسی و انگیزه پیشرفت تحصیلی مثبت و معنادار است(32/0=r). نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند به ترتیب وظیفه شناسی به صورت مستقیم و روان رنجور خویی به صورت معکوس توانستند انگیزش پیشرفت تحصیلی را به‌طور معناداری تبیین کنند(14/0= r2).لذا با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد دست اندرکاران آموزشی در سطوح مختلف، به عواملی انگیزشی پیشرفت دانشجویان توجه کنند.