مروری بر کاربرد هوش مصنوعی در کاهش ضعف های عصب-روانشناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی

هدف: هوش مصنوعی عبارت است از بررسی روش های استفاده از سیستم ها مبتنی بر رایانه جهت انجام وظایف یا حل مسائلی که بطور معمول توسط قوای ذهنی انسان ها انجام می شوند. توسعه چنین سیستم هایی که از هوش انسان تقلید می کنند، انگیزه اصلی محققان هوش مصنوعی است. امروزه استفاده از هوش مصنوعی در حوزه آموزش دانش آموزان استثنائی مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش مصنوعی در بر ضعف های عصب-روانشناختی کودکان مبتلا به نقص توجه –بیش فعالی بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر با جستجو به صورت مروری در متون موجود در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی شامل magiran، sid، iran medex pubmed، google scholars، با کلید واژه های (attention deficit hyperactivity disorder, psychological nerve, artificial intelligence) مربوط به سال های 2014 تا 2021 انجام گردید. نقش هوش مصنوعی و جنبه های مختلف آن در مقابله با بیش فعالی/ نقص توجه، با انتخاب کلید واژه های مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته ها: هوش مصنوعی در حوزه سلامت جسم و روان فرصت های متعددی از قبیل حالت های جدید درمان، تعاملات بیشتر با جمعیت هایی که دسترسی به آن ها دشوار است، پاسخ دهی بهتر کودکان مبتلا به اختلالات عصبی-تحولی را به همراه آورده است. این فناوری موضوعات مختلفی از جمله ثبت سلامت الکترونیکی، مقیاس های رتبه بندی خلق و خو، داده های تصویربرداری ذهنی و جسمانی، سیستم های نظارتی نوین و رسانه های اجتماعی را برای پیش بینی، طبقه بندی و یا بررسی اختلالات و بیماری ها تحت تاثیر قرار می دهد. سرعت و دقت عمل بالای هوش مصنوعی و گستره خدماتی که این فناوری ارائه می دهد باعث شده است تا فعالان حوزه اختلالات عصبی-تحولی مرتبط با کودکان را در مراحل اولیه شناسایی کرده و با رصد بی وقفه حجم بالایی از اطلاعات و تجزیه و تحلیل دقیق آن ها، درمان های شخصی سازی شده و منحصر به فردتری را مطابق با ویژگی های شخصی هر فرد ارائه داده و در نهایت مداخلات موثرتری را فراهم آورند. نتیجه گیری: با اینکه هوش مصنوعی با فائق آمدن به برخی از محدودیت های هوش انسانی و ارتقای توانمندی های آن از جمله توانمندی های شناختی می تواند نقشی حیاتی در فهم و درک مشکلات و درنتیه توسعه و بهینه سازی درمان ایفا کند و در جهت مشاهده صحیح، تحلیل، پیش بینی و ردیابی کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی بسیار مفید واقع شود، اما برای تحقق درمان های مستندتر، شخصی تر و بهینه تر ضروری است که بیش از پیش از تحلیل کلان داده ها به کاربردهای بالینی نقل مکان کرد. نوآوری، بهینه سازی و تحقیقات دقیق تر آنی در مورد پتانسیل نرم افزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی در فناوری های سلامت همراه، زمینه را برای بهبود ارائه خدمات درمانی آماده تر خواهد کرد. با مشخص کردن حوزه های تحقیقاتی آینده و تمرکز بر آن هایی که اولویت بالاتری دارند در کنار توجه بیشتر به مسائل اخلاقی می توان به پیشرفت های بیشتری در این حوزه امیدوار بود.