عوامل گرایش جوانان به تاخیر در ازدواج

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان گرایش جوانان به تاخیر در ازدواج و عوامل مرتبط با آن انجام شده است. چهارچوب نظری مورد استفاده در این مطالعه، گرایش به فردگرایی(آلکسی دوتوکویل)، سبک فرزند پروری والدین (دایانا بامریند)، احساس ازخودبیگانگی (ملوین سیمن)، می‌باشد. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی- همبستگی اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش جوانان 39-20 سال شهر زنجان می‌باشند. داده ها با استفاده از پرسشنامه در بین 383 نفر از جوانان که با روش تعیین حجم نمونه کوکران محاسبه و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده، جمع آوری گردید. اطلاعات در دو بخش توصیفی در قالب جداول و نمودار و در بخش تحلیلی از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t و رگرسیون چندگانه استفاده شد. با توجه به تحلیل فرضیات مشخص گردید: متغیرهای گرایش به فردگرایی (875/0) و احساس از خود بیگانگی (723/0)، سخت گیری والدین در انتخاب همسرِ فرزندان (820/. )، بیکاری جوانان(836/.)، تردید جوانان در انتخاب همسر (713/.)، ترس جوانان از آینده (892/.) ، سنگینی مخارج ازدواج (848/0)، تمایل جوانان به ادامه تحصیلات (879/.) ارتباط مستقیم و معناداری در میزان گرایش جوانان به تاخیر در ازدواج دارند. در حالی که متغیر سبک فرزند پروری خانواده (796/0-) و درآمد جوانان (804/.-) ارتباط غیر مستقیم و معناداری در میزان گرایش جوانان به تاخیر در ازدواج دارند. برای بررسی متغیر جنسیت با میزان گرایش به تاخیر در ازدواج از آزمون مقایسه میانگین (آزمونt) استفاده شده که نتایج مطالعه نشان داد سطح معنی داری گزارش شده از 05/0 بزرگتر است، بنابراین گرایش جوانان به تاخیر در ازدواج بر حسب جنسیت تفاوتی نشان نداده است بنابراین به عبارت دیگر؛ گرایش به تاخیر در ازدواج بین دو جنس دختر و پسر با همدیگر متفاوت نیست و دید یکسانی نسبت به تاخیر در ازدواج دارند.