بررسی رابطه بین تنظیم هیجان، الگوهای ارتباطی خانواده و خشونت های خانوادگی با گرایش به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه خوارزمی

علی رغم اقدامات بسیاری که در بخش کاهش گرایش جوانان به اعتیاد انجام شده است، به نظر می رسد هنوز شناسایی عواملی که بتواند منجر به پیشگیری از مصرف مواد شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تنظیم هیجان، الگوهای ارتباطی خانواده و خشونت های خانوادگی با گرایش به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه خوارزمی بود. بدین منظور 100 نفر از دانشجویان دانشگاه خوارزمی تهران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با روش پیمایشی و پرسشنامه های آمادگی به اعتیاد iaps(1992)، تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی(2001)، الگو های ارتباطی خانواده فیتز پاتریک و کوئرنر(2002) و خشونت خانگی ادلسون و همکاران(cedv) جمع آوری شد. به منظور تحلیل و تبیین داده ها، روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به کار گرفته شد. نتایج به دست آمده از همبستگی پیرسون نشان داد بین تنظیم هیجان و گرایش به اعتیاد در بین دانشجویان رابطه معنادار منفی وجود دارد، رابطة منفی معناداری بین الگوی ارتباطی گفت و شنود و گرایش به اعتیاد و همچنین رابطه مثبت معناداری بین الگوی ارتباطی همنوایی و گرایش به اعتیاد در بین دانشجویان وجود دارد همچنین رابطة معنادار مثبتی بین خشونت خانگی و گرایش به اعتیاد در بین دانشجویان وجود دارد، نتایج رگرسیون نشان داد متغیر الگوی ارتباطی همنوایی و تنظیم هیجان به طور معناداری پیش بینی کننده واریانس متغیر گرایش به اعتیاد است و در حدود 37 درصد از واریانس گرایش به اعتیاد را به طور منفی و معناداری تبیین می کند، متغیر خشونت خانگی به طور معناداری پیش بینی کننده واریانس متغیر گرایش به اعتیاد است و در حدود 36 درصد از واریانس گرایش به اعتیاد را به طور مثبت و معناداری تبیین می کند. همچنین متغیر تنظیم هیجان به طور معناداری پیش بینی کننده واریانس متغیر گرایش به اعتیاد است و در حدود 41 درصد از واریانس گرایش به اعتیاد را به طور منفی و معناداری تبیین می کند، متغیر خشونت خانگی حدود 28 درصد و متغیر همنوایی 38 درصد از واریانس گرایش به اعتیاد را به طور معناداری تبیین می کند.