بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی و مهارت های اجتماعی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی اعضا نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

می توان گفت که زندگی در دوران تحصیل یکی از مهمترین ابعاد زندگی اشخاص است که بر سایر ویژگی های آن ها تاثیر فراوان دارد. یکی از مسائل و مشکلات اساسی دانش آموزان در دوران تحصیلی که نظر بسیاری از پژوهشگران و روانشناسان را به خود جلب کرده است، میزان شادکامی آنان می باشد. شادکامی ، به عنوان یکی از نیازهای اصلی روانی انسان شناخته شده است که تا حد زیادی بر زندگی افراد تاثیر می گذارد. می توان گفت شادکامی عامل مهمی در زندگی است که در آن همواره فرد در مورد زندگی خود و دیگران حس خوبی داشته، عواطف منفی را از خود دور کرده و ضعف های خود را می پذیرد. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی و مهارت های اجتماعی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی اعضا نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است و شامل تحقیقات توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از اعضا نوجوان کلیه مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمانشاه در سه ماهه دوم سال 1400 به تعداد 200 نفر است. نمونه آماری بر اساس کرجسی و مورگان (1970) 127 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری شیوه در دسترس بود. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های شادکامی آراگیل ولو (1989)، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان فام و تیلور (1999)، یادگیری مشارکتی چو و پاولی (2006) و مهارت های اجتماعی نوجوانان ایندربیتزن و فوستر (1992) استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، 18 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی شادکامی و 14 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی پیشرفت تحصیلی می تواند توسط یادگیری مشارکتی و مهارت های اجتماعی تبیین شود (01/0 < p). با توجه به نتیجه آزمون همبستگی، بین یادگیری مشارکتی و شادکامی با ضریب همبستگی 182/0 (182/0=r) در سطح 99% رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین یادگیری مشارکتی و پیشرفت تحصیلی با ضریب همبستگی 376/0 (376/0=r) در سطح 99% رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین مهارت های اجتماعی و شادکامی با ضریب همبستگی 443/0 (443/0=r) در سطح 99% رابطه مثبت معناداری وجود دارد.