مقایسه اثر بخشی زوج درمانی روایتی با زوج درمانی شناختی- رفتاری بر تعارضات زناشویی زوجین

هدف از این پژوهش مقایسه اثر بخشی زوج درمانی روایتی با زوج درمانی شناختی- رفتاری بر تعارضات زناشویی زوجین بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره بندر امام خمینی در سال 1398 بودند. تعداد نمونه پژوهش 24 زوج بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به سه گروه زوج درمانی روایتی ، زوج درمانی شناختی- رفتاری و گروه کنترل تقسیم شدند. سپس دو گروه زوج درمانی روایتی و زوج درمانی شناختی- رفتاری 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان را دریافت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران( 1387) بود. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه های زوج درمانی روایتی، زوج درمانی شناختی- رفتاری‌ و کنترل از لحاظ تعارض در زمینه همکاری (92/8f=)، تعارض در زمینه روابط جنسی (65/9f=)، تعارض در زمینه واکنش های هیجانی (54/4f=)، تعارض در زمینه جلب حمایت فرزندان در مقابل همسر (96/11f=)، تعارض در زمینه روابط فردی و سوگیرانه (66/4f=)، تعارض در زمینه روابط خانوادگی (33/5f=)، تعارض در زمینه امور مالی (26/9f=) و تعارض در زمینه ارتباط موثر (85/5f=) تفاوت وجود دارد. برآیندهای آزمون بنفرونی نشان داد که کاهش تعارضات زناشویی زوجین در گروه زوج درمانی روایتی و زوج درمانی شناختی- رفتاری در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود ولی تفاوت معنی‌داری میان تاثیر دو الگوی زوج درمانی مشاهده نگردید. با در نظرگرفتن یافته های پژوهش، زوج درمانگران می‌توانند از مداخلات این دو رویکرد در جلسات زوج درمانی در جهت کاهش تعارضات زوجین استفاده کنند.