اثربخشی واقعیت درمانی بر استرس ادراک شده کودکان دارای اختلالات یادگیری

هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر استرس ادراک شده کودکان دارای اختلالات یادگیری بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری که شامل کودکان دارای اختلالات یادگیری شهرستان پردیس در سال 1400 بودند، تعداد 30 نفر کودک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به پرسشنامه‌ استرس ادراک شده پاسخ دادند. پس از اجرای پرسشنامه‌ها، آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه تحت مداخله با رویکرد مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر قرار گرفتند. طی این مدت، مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش، از روش آماری تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که اثر آموزش واقعیت درمانی گروهی بر استرس ادراک شده، پس از نمرات میانگین های دو گروه بر اساس نمره پیش آزمون و پس آزمون، از لحاظ آماری معنادار می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت آموزش واقعیت درمانی بر استرس ادراک شده کودکان دارای اختلالات یادگیری تاثیر دارد.