بررسی میزان رابطه ی سازگاری با آموزش مجازی با اضطراب امتحان دانشجویان کارشناسی شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی سازگاری با آموزش مجازی با اضطراب امتحان دانشجویان کارشناسی شهر شیراز انجام شده. پژوهش حاضر توصیفی است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان کارشناسی شهر شیراز است که 100 نفر به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل سوالات دموگرافیک، پرسشنامه ی اضطراب امتحان ساراسون (1958) و پرسشنامه ی آموزش مجازی کیم و همکاران )2005) است. داده های پژوهش با استفاده از همبستگی اسپیرمن تحلیل گردیده است. یافته های این آزمون نشان داد که بین سازگاری با آموزش مجازی با اضطراب امتحان دانشجویان رابطه ی معنادار و معکوسی وجود دارد. نتایج این یافته ها نشان داد که سازگاری با آموزش مجازی با اضطراب امتحان دانشجویان رابطه ی معنادار و معکوس داشته است بدین معنا که با افزایش سازگاری با آموزش مجازی، اضطراب امتحان کاهش یافته و بالعکس.