رابطه تاب آوری با اضطراب اجتماعی در زنان

هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه تاب آوری با اضطراب اجتماعی زنان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی واز نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار ساکن در منطقه 14شهر تهران در سال 1400 بودند، که از بین آنها نمونه پژوهش 200 نفر و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و شرکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه 25سوالی تاب آوری کونور ودیویدسون (2003) و پرسشنامه17 سوالی اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (2000) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازروش رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزارspss نسخه21 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معکوس و معنادار(460/0- =r)، )05/0(p< بود و همچنین، تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که تاب آوری 15درصد از واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین کرده است. لذا شایسته است برنامه ریزان ومسئولین جهت ارتقاء تاب آوری زنان سرپرست خانوار با برگزاری کارگاههایی در حوزه تاب آوری، توجه ویژه ای به این قشر از جامعه داشته باشندتا بتوان با افزایش تاب آوری، اضطراب اجتماعی آنها را کاهش داد.