بررسی رابطه پنج عامل بزرگ شخصیت با شفقت به خود در دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی رابطه پنج عامل بزرگ شخصیت با شفقت به خود در دانشجویان شهر مهاباد صورت گرفته، که روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد . جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان شهر مهاباد در سال 1400 بوده است که تعداد 384 نفر به‌ عنوان نمونه آماری به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب گردید. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شخصیتی پنج عاملی neo و پرسشنامه شفقت به خود تف (scs) استفاده شد است.تحلیل داده ها با محاسبه آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی وجود رابطه و شدت رابطه بین متغیرهای تحقیق انجام گرفت . نتایج نشان دادند که شفقت به خود با عامل های برون گرایی، گشودگی و وظیفه شناسی همبستگی مثبت و با روان رنجوری همبستگی منفی دارد. نتایج رگرسیون همزمان حاکی از آن بود که دو عامل روان رنجوری (به طور منفی) و برون گرایی (به طور مثبت) شفقت به خود را پیش بینی می کنند. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان دهنده این موضوع بود که 27 درصد از تغییرات شفقت به خود توسط دو عامل روان رنجوری و برون گرایی تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان دهنده جایگاه شفقت به خود در عرصه پنج عامل بزرگ شخصیت می باشد.