اثربخشی تنظیم هیجانی بر ناگویی هیجانی و خودکارآمدی در تعامل با همسالان در کودکان بیش فعال با کمبود توجه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تنظیم هیجانی بر ناگویی هیجانی و خودکارآمدی در تعامل با همسالان در کودکان بیش فعال با کمبود توجه صورت گرفت. پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان دختر و پسر 11 تا 13 ساله adhd مراجعه کننده به کلینیک بهار شهر تهران در سال 1399 با میانگین سنی 04/12 است که با روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند 30 کودک adhd به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی 15 کودک در گروه آزمایش و 15 کودک در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه یک ساعته تحت آموزش تنظیم هیجان قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تشخیصی اختلال نقص توجه/بیش فعالی کودکان (فرم والدین)، ناگویی هیجانی تورنتو (1994) و خودکارآمدی در تعامل با همسالان (1982) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه‌ها از طریق نرم‌افزار spss19 در دو بخش توصیفی و استنباطی (کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی باعث بهبودی ناگویی هیجانی و خودکارآمدی در تعامل با همسالان کودکان بیش فعال با کمبود توجه شده است (001/0>p). بنابراین با توجه به ویژگی های آموزش تنظیم هیجانی، می توان از آن در جهت کاهش ناگویی هیجانی و افزایش خودکارآمدی در تعامل با همسالان کودکان بیش فعال با کمبود توجه بهره برد.