بررسی ارتباط سبک های دلبستگی با کیفیت زندگی در نابینایان ویا کم بینایان

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط سبک های دلبستگی با کیفیت زندگی در نابینایان و یا کم بینایان می باشد.روش مطالعه توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه نابینایان انجمن های استان های گیلان ، قزوین ، اصفهان ، کاشان در سال 1398-1397 ، به انجمن های مربوطه مراجعه کرده اند را تشکیل داده است و نمونه آماری شامل 200 نفر می باشد که از طریق جدول مورگان به صورت تصادفی انتخاب شده اند. برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه سبک های دلبستگی استفاده شده است .یافته های پژوهش حاضر نشان داد بین سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا با کیفیت زندگی و حل مساله در نابینایان و کم بینایان همبستگی منفی معنادار وجود دارد . همچنین بین سبک دلبستگی ایمن، با کیفیت زندگی در نابینایان و کم بینایان همبستگی مثبت معنادار وجود دارد. با توجه به نتایج منفی بودن رابطه یعنی با افزایش سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا در نابینایان و کم بینایان، کیفیت زندگی آنها کاهش می یابد و بالعکس. و مثبت بودن رابطه یعنی با افزایش سبک دلبستگی ایمن نابینایان و کم بینایان، کیفیت زندگی آنها افزایش می یابد و بالعکس. در نتیجه با افزایش میزان سبک های دلبستگی ، کیفیت زندگی در نابینایان ویا کم بینایان بهبود می یابد.