اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی روان شناختی،تاب آوری و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی روان شناختی ، تاب آوری و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان می باشد. روش پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی و روش نمونه گیری این پژوهش از نوع هدفمند می باشد . جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور جزیره کیش که 30 نفر (15 نفر گروه ازمایش و 15 نفر از گروه کنترل) که به صورت تصادفی از بین افرادی که شرایط ورود به مطالعه را دارا باشند،انتخاب شدند تشکیل می دهد. برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال ، بهزیستی روان شناختی ریف )1989 ) استفاده شده است. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون چند متغیره کوواریانس تحلیل شد. یافته ها نشان داد بهزیستی روان شناختی،تاب اوری و انعطاف پذیری شناختی دانشجویانی که اموزش های مثبت اندیشی را دریافت کرده اند ،افزایش معناداری داشته است.در نتیجه روان شناسی مثبت نگر بر بهزیستی روان شناختی ، تاب اوری و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان موثر واقع شده است.