بررسی علل موثر بر افزایش کیفیت زندگی و مهارتهای اجتماعی- روانی مادران دارای فرزند سندرم داون

کیفیت زندگی با بیماری و شرایطی که سلامت را به خطر می اندازد در ارتباط است و یکی از روش های موثروکارآمد در میان رویکردهای مهم برای مقابله با فشار های روانی، ارتقای مهارت های زندگی است. پژوهش حاضر با هدف افزایش کیفیت زندگی و مهارتهای اجتماعی،روانی در جامعه آماری مادران دارای فرزند سندرم داون شهر تهران و در نمونه ای به حجم 120 نفر اجرا شد. اهداف پژوهش شامل 1- تاثیرحمایت تیمی بر افزایش مهارتهای اجتماعی-روانی مادران دارای فرزند سندرم داون. 2- تعیین تاثیر حمایت پدر بر افزایش کیفیت زندگی مادر دارای فرزند سندرم داون. 3- تعیین تاثیر ارتباط این مادران، با مادران هم نوع خودشان در ایجاد حسِّ آرامش. 4- تعیین تاثیر امید به آینده فرزند سندرم داون در ارتقاء مهارتهای اجتماعی مادران بوده است. در سطح توصیفی از شاخص های فراوانی، شاخص های گرایش مرکزی، شاخص های پراکندگی، نمودارهای مختلف و در سطح استنباطی نیز جهت بررسی سوالات پژوهش از تحلیل رگرسیون ساده استفاده گردید. یافته ها حاکی از آن است که 1)حمایت های تیمی بر افزایش مهارت اجتماعی–روانی مادران دارای فرزندسندرم داون تاثیر دارد. 2) حمایت های پدر بر افزایش کیفیت زندگی مادران دارای فرزند سندرم داون تاثیر دارد. 3) ارتباط مادر با دیگران بر افزایش حس آرامش او تاثیر دارد. 4) امید به زندگی بر افزایش مهارت اجتماعی – روانی مادران داری سندرم داون تاثیر ندارد.