اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان لامرد

تنظیم هیجانی نیز یکی از سازه های مهم روان شناختی است که در دو ده هی گذشته توجهات تجربی و نظری فراوانی را به خود جلب کرده است. هدف از پژوهش حاضرتعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان لامرد بود. با توجه به موضوع و اهداف پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون استفاده شد. روش: جامعۀ آماری این پژوهش عبارتند از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دولتی شهرستان لامرد که در سال تحصیلی 1400 – 1399 مشغول به تحصیل بود. تعداد کل این دانش آموزان با توجه به آمار گرفته شده از آموزش و پرورش 950 نفر بود. روش نمونه گیری در این پژوهش ابتدا روش خوشه ای چند مرحله ای و سپس هدفمند میباشد. حجم نمونه براساس جدول کرجسی ومورگان شامل200 نفراز دانش آموزان انتخاب شد. سپس بین 200 نفر دانش آموز پرسشنامه سازگاری توزیع شد و از بین دویست نفر 60 نفر از دانش آموزانی که از نقطه برش پرسشنامه نمره کمتر از نرمال کسب کرده بودند انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پس از مشخص شدن حجم نمونه، جهت جمع آوری داده ها و اطلاعات، پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بین دانش آموزان توزیع شد. سپس پرسشنامه ها جمع آوری و نمره گذاری شد و با استفاده از برنامه 22spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان به دانش آموزان باعث افزایش سازگاری اجتماعی در آنان شود. نتیجه گیری: می توان جهت افزایش رفتار سازگارانه دانش آموزان قبل از ورود به جامعه بزرگتر مانند دانشگاه از آموزش های تنظیم هیجان در مقطع متوسطه استفاده کرد.