وظایف و اختیارات‌ شهرداری‌ها‌ در شهرهای منتخب کشورهای توسعه یافته و در‌ حال‌ توسعه و ایران

در ایران برخلاف تجربه بسیاری از کشورهای صنعتی و در حال‌ توسعه که شهرداری‌ها نهاد اصلی‌ عرضه‌کننده کالاهای عمومی در سطح محلی بوده و به چشم مردم متولی سیاست‌های اجتماعی و رفاهی هستند،در ایران شهرداری‌ها بیشتر متولی نظارت بر ساخت‌وساز شهری تامین و نگهداری‌ فضاهای‌ عمومی و جمع‌آوری برخی عوارض محلی،هستند و به این ترتیب در ارتقاء یا تنزل کیفیت‌ و سطح زندگی مردم نقش محدودی دارند.امروزه شهرها و شهرداری ها از نظر مدیریتی و برنامه ریزی با شرایطی متغییر روبه رو هستند. افزایش انتظارات و نیازهای مردم، کاهش منابع مالی و تخریب محیط زیست، پیچیدگی های اجتماعی و کالبدی شهر از جمله مشکلاتی است که امروزه مدیران شهری با آن مواجه اند. رویکرد کنونی شهرداری ها مبنی بر امر برنامه ریزی توسعه شهری و عمدتا راه حل هایی در ارتباط با مسائل گذشته اند. این راه حل ها که زمانی از اعتبار برخوردار بودند، به طور نسبی اهمیت خود را از دست داده و به دنبال این تغییرات، شیوه های اداره شهری متمرکز و سلسله مراتب تک ساختاری و تک بعدی نیز به دنبال آن ناپدید می شود. در کشور ایران نیز با روش های نوین مدیریتی و غیر متمرکزی که به اجرا گذاشته شده و همچنین با شکل گیر شوراهای اسلامی شهر، موضوع مدیریت شهرها در راس بحث ها و گفتارهای سیاسی و اجتماعی قرار گرفته است از این رو ارتقا شرایط مدیریت شهری و بهبود وضعیت شهرداری ها باید با عنوان یکی از اهداف برنامه ها و از عوامل موثر در بهبود اداره شهر و عملکرد شهرداری مورد توجه قرار گیرد و انتخاب مدیر واجد شرایط و مجرب برای شهرداری ها می تواند از مهمترین عوامل موثر در بهبود اداره یک شهر محسوب شود. در سال‌های پس از جنگ،نوع‌ نگاه دولت به شهرداری‌ها به عنوان«بخش عمومی»و تلاش برای کاهش سریع و حدف اتکاء «بخش عمومی»بر منابع مالی دولت موجب بحران تازه‌ای در شهرداری‌ها‌ در‌ زمینه نحوه تامین مالی‌ هزینه‌های شهر گردید و«ابتکاراتی»که برای تامین هزینه از منابع غیردولتی صورت گرفت، رابطه دولت،شهرداری‌ها و مردم را دچار نابسامانی تازه‌ای کرد.