سلب حق تحصیل به‌مثابه ضرر معنوی

با توسعه روابط و تغییر در سطح زندگی انسان‌ها در عرصه بین‌الملل، حقوق بسیاری در این موارد برای افراد تعریف‌شده است. در حقوق داخلی، قانون اساسی و سایر قوانین به این موارد اهتمام داشته‌اند حال‌آنکه در مراجع قضایی کمتر موردتوجه قرارگرفته است. یکی از این حقوق، حق تحصیل می‌باشد. در این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و با تعریف ضرر معنوی و مصادیق آن، شیوه‌های جبران خسارت در فقه و حقوق ایران بررسی می‌گردد. یافته‌های این پژوهش اثبات می‌نماید سلب حق تحصیل یکی از مصادیق ضرر معنوی و گاه مادی به شمار می‌رود که راه‌های بسیاری را برای جبران آن ازجمله بازگشت به تحصیل، فراهم کردن شرایط تحصیل و درنهایت استفاده از شیوه‌های جایگزین مانند جبران از طریق پول می‌توان در نظر گرفت که در همه این موارد عرف جامعه و رضایت زیان‌دیده ملاک قرار می‌گیرد و همچنین راه‌های پیشگیرانه ازجمله قانون‌گذاری در این زمینه و اصلاح و نسخ قوانینی که حق تحصیل را محدود یا به‌کلی سلب می‌نماید موثر واقع می‌گردد.