نقش نیروهای نظامی و امنیتی خصوصی در عملیات های حفظ صلح سازمان ملل متحد

جهان بعد از پایان جنگ سرد شاهد رشد و گسترش نیروهای نظامی و امنیتی خصوصی(pmsc) که به صورت قانونی تشکیل شده اند، بود که نقش های متعددی در مخاصمات، امنیت بین المللی و بازسازی های بعد از درگیری ها ایفا می کنند.تشکیل این نیروها و روند جهانیِ خصوصی سازی جنگ از اوایل دهه 90 آغاز شده است به طوری که در دو دهه گذشته شاهد رشد سریع و تقویت فعالیت های نظامی خصوصی در جهان هستیم. امروزه ده ها هزار نفر از پیمانکاران در قالب pmsc ها با ارائه طیف گسترده ای از خدمات به دولت ها، سازمان های بین المللی، شرکت ها و سازمان های غیردولتی در سراسر جهان فعالیت می کنند. از زمان اولین حضور نیروی مداخله گر در جریان بحران سوئز در سال 1956، عملیات حفظ صلح راه طولانی را طی کرده است. سازمان ملل متحد شاهد تحول تدریجی نقش خود در حفظ و برقراری صلح در سراسر جهان بوده است و عملیات‌های آن به تلاش‌های چندمنظوره پیچیده و وسیع تبدیل شده‌ است که مسئولیت حفاظت از غیرنظامیان، تسهیل فرآیندهای صلح، کمک‌ به جریان های انتخاباتی و بسیاری موارد دیگر را به نیروهای حافظ صلح محول نموده است. در کنار نیروهای سازمان ملل، نیروهای نظامی – امنیتی خصوصی نیز در گسترش قلمرو فعالیت های سازمان ملل مشارکت داشته اند و وظایف پیچیده تری را انجام داده و به بخش جدایی ناپذیر از هر عملیات بزرگ سازمان ملل تبدیل شده اند. مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به ماهیت این نیروها و نحوه فعالیت آنها در سازمان ملل می پردازد و به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی که جایگاه این نیروها به توجه ماهیتشان در ساختار سازمان ملل متحد و از منظر حقوق بین الملل چیست؟